کلبه ای را که من شوم بانی

غرضم تکیه سگان علی است

زان سبب فیض یافتم ز اله

که مرا مهر با علی ازلی است

خانه دلگشا شدش تاریخ

چون که از کلب آستان علی است.

و در باره عمارت فرح آباد گفته است:

چون که مهر علی است در دل ما

فرح آباد گشته منزل ما

تا شده جای ما فرح آباد

شادی و خوبیست حاصل ما

مردمش جمله شعه آل‌ند

در جهان زان شدند مایل ما

شکر لله که حق ز روز ازل

مهر حیدر سرشته در گل ما.

بد نیست دو شعر دیگر هم از وی آورده شود:

دل شکستة چون شیشه‌ای که من دارم

مگر تو بر سر لطف آیی و کنی معمور

خرابی دل زارم تو کرده‌ای چه کنم؟

خرابه کرده خوبان نمی شود معمور

و شعر دیگر:

آنان که منع ما ز می لاله‌گون کنند

آسودگی ز خاطر ما چون برون کنند