کسى را که چهار چیز دادند از چهار چیز محروم نباشد : آن را که دعا دادند از پذیرفته‏شدن محروم نماند ، و آن را که توبه روزى کردند ، از قبول گردیدن ، و آن را که آمرزش خواستن نصیب شد ، از بخشوده گردیدن ، و آن را که سپاس عطا شد از فزوده گشتن . و گواه این جمله کتاب خداست که در باره دعاست « مرا بخوانید تا بپذیرم . » و در آمرزش خواستن گفته است : « آن که کارى زشت کند یا بر خود ستم کند سپس از خدا آمرزش خواهد ، خدا را بخشنده و مهربان مى‏یابد . » و در باره سپاس گفته است : « اگر سپاس گفتید براى شما مى‏افزاییم . » و در توبت گفته است : « بازگشت به خدا براى کسانى است که از نادانى کار زشت مى‏کنند ، سپس زود باز مى‏گردند ، خدا بر اینان مى‏بخشاید و خدا دانا و حکیم است . » [نهج البلاغه]

جهل عامل ترس از مرگ

شخصی از امام جواد(ع) پرسید: چرا این مسلمانان مرگ را ناگوار و ناپسند می دانند. امام(ع) فرمود: زیرا به جریان بعد از مرگ آگاهی ندارند، اگر آنها شناخت می داشتند و از اولیای خدا بودند، آن را دوست داشته و می دانستند آخرت برای آنها بهتر از دنیا است.
سپس آن حضرت افزود: آیا می دانی چرا کودک و دیوانه از خوردن دوایی که برای درمان او است، ممانعت می کنند و نمی خورند. او عرض کرد: چون به سود دوا، ناآگاهند. همچنین امام فرمود: «ان من استعد للموت حق الاستعداد فهو انفع له من هدا الدواء لهذا المتعالج» همانا کسی که به طور کامل آماده مرگ است، مرگ برای او سودمندتر از این دوا است برای آن کسی که مورد درمان قرار می گیرد.
اگر مومنین به آن همه نعمتهای الهی که برای آنها وجود دارد آگاه بودند، برای مرگ آماده می شدند و آن را دوست می داشتند، بیش از دوست داشتن انسان عاقل هوشمندی که خواهان دوا برای دفع آفات و جلب سلامت است1. آری مرگ برای مومنان به حق همچون آزادی پرنده از قفس، و پرگشودن او به سوی باغستان است.